O Polanicy-Zdroju

Pierwsze wzmianki z 1347 r. dotyczyły osady otoczonej gęstymi lasami zwanej zu Heyde (u Puszczy), należącej do znanego śląskiego rodu rycerskiego Glubosów, którzy rezydowali na zamku Szczerba. Około 1556 r. na północnym krańcu wsi powstała Nowa Polanica (Neuheide, ob. Polanica Górna), w związku z czym właściwą Polanicę zaczęto nazywać Starą (Altheide).

Kronikarz Georgius Aelurius w 1557 r. podawał w swojej Glaciographii (opisie ziemi kłodzkiej) wiadomość o istnieniu w okolicy wsi źródeł mineralnych. Zagospodarowaną przez jezuitów Polanicę zniszczyli w 1645 r. Szwedzi z oddziału płk. Douglasa. Wyraźniejszy rozwój datuje się dopiero od XIX w., kiedy to nowy właściciel Polanicy kłodzki kupiec Joseph Grolms ocembrował jedno z pięciu tryskających wówczas źródeł, wzniósł dom zdrojowy i zamienił okoliczne pola na ogród. W 1873 r. zdrój wraz z przyległymi terenami nabył wrocławski przemysłowiec Wenzel Hoffmann. Od tego momentu datuje się ożywiony rozwój Polanicy jako renomowanego uzdrowiska. W wyniku starań nowego właściciela powstał rozległy park, zbudowano nową pijalnię wód mineralnych, dom zdrojowy i teatr. Doprowadzenie w 1890 r. linii kolejowej z Kłodzka znacznie przyczyniło się do zwiększenia frekwencji w uzdrowisku. Tereny zdrojowe w 1904 r. nabyła spółka pod przewodnictwem wrocławskiego radcy handlowego Georga Haase, która bardzo szybko doprowadziła uzdrowisko do niebywałego rozkwitu, szeroko zajmując się przy tym jego reklamą. W 1906 r. uruchomiony został luksusowy Dom Zdrojowy (ob. sanatorium Wielka Pieniawa) dysponujący 130 pokojami oraz zakładem przyrodoleczniczym z pełnym wyposażeniem. Uważany był on wówczas za najnowocześniejszy na Śląsku. Niebawem ukończono budowę sanatorium kardiologicznego (1909) oraz kompleksu mieszczącego pijalnię, halę spacerowo-koncertową, kawiarnię zdrojową oraz pokoje dla kuracjuszy (1911). 

Na początku I wojny światowej uzdrowisko zamknięto, w Domu Zdrojowym urządzono lazaret, ale już po roku działalność zdroju wznowiono. Do najważniejszych inwestycji okresu międzywojennego zaliczyć należy otwarty w 1925 r. Teatr Zdrojowy oraz nowy zakład przyrodoleczniczy (1930). Po zakończeniu II wojny światowej, już 16 czerwca 1945 r. przybyli tutaj pierwsi polscy urzędnicy i nadali miejscowości nazwę Puszczyków-Zdrój. Używano jej do połowy 1946 r., kiedy to komisja nazewnictwa zmieniła ją na Polanica-Zdrój. Lecznicza sława Polanicy-Zdroju znacznie wzrosła po 1950 r. dzięki nowym metodom leczenia chorób geriatrycznych mleczkiem pszczelim, wprowadzonym przez lekarza humanistę dr. Józefa Matuszewskiego. Niezwykle ważny dla Polanicy jest rok 1951 w którym to powstaje pierwszy w Polsce oddział (a następnie szpital) chirurgii plastycznej założony przez dr. Stanisława Michałka-Grodzkiego.

Polanica dynamicznie rozwija się w dziedzinach sportu, kultury i sztuki: tu w 1963 r. odbywa się pierwszy Międzynarodowy Festiwal Szachowy im. Akiby Rubinsteina, natomiast w 1965 r. rozpoczyna swoją działalność Ogólnopolski Festiwal Filmów Amatorskich „Pol-8”. Kultywowane są tu wielowiekowe tradycje szklarskie (Ziemi Kłodzkiej) m.in. uruchomienie Huty Szkła Artystycznego "Barbara” w 1974r. Nocą z 22 na 23 lipca 1998 r. wylała rzeka. Przez pięć godzin spadło 140 mm deszczu. Woda zerwała wszystkie mosty w centrum. Nie było elektryczności, gazu, wody pitnej, łączności telefonicznej. Ukończony rok wcześniej reprezentacyjny Deptak przestał istnieć. Powódź zniszczyła kilkanaście budynków mieszkalnych, a wiele nadawało się już tylko do rozbiórki. Ogromnym wysiłkiem całej społeczności miasta w krótkim czasie udało się nie tylko odbudować zniszczenia, ale uczynić miasto jeszcze piękniejszym. W latach 2010-2011 przeprowadzona została rewitalizacja Parku Zdrojowego, podczas której powstały nowe alejki, wyremontowano istniejące, posadzono kilka tysięcy roślin, wybudowano nowe fontanny, ujęcia wody, altany i punkty widokowe.